grupa kwarców (SiO2)

Nazwany od greckiego słowa "ametystos"- trzeźwy. Jest to kamień należący do najcenniejszych i najładniejszych odmian kwarców, nazywano go kamieniem biskupim. Jego barwa przechodzi od jasnofioletowego do ciemnofioletowego, zabarwienie wywołuje domieszka żelaza, jest przezroczysty i przeświecający. Często występuje jako wypełnienie pustych skałek agatowych.

Powstaje w wyniku pogrzebania głęboko pod ziemią w osadzie. Zdarza się, że skrzemionkowane skamieniałości zawierają skamieliny organizmów, kwarców, opalu czy chalcedonów. Kamień był używany już w prehistorii jako materiał do wyrobu narzędzi, broni czy krzesania ognia. W czasach współczesnych służy do wyrobu farb, jako surowiec ceramiczny czy też do wyrobów jubilerskich. Duże złoża krzemienia występują na terenach Polski, głównie na Przedgórzu Iłżeckim.

Jest to szkliwo wulkaniczne. Już od czasów kamienia łupanego obsydian używany był do wytwarzania narzędzi. Zdarza się, że na powierzchni obsydianu występuje efekt kociego oka. Kamień występuje na terenach o nasilonej aktywności wulkanicznej.

Mineraloid zaliczany do krzemianów. Nazwa pochodzi od gr. opallios. Opal jest oficjalnym kamieniem szlachetnym Australii. Występuje również w Peru i Etiopii. Występuje w skupieniach groniastych, kulistych, nerkowatych, tworzy naskorupienia, żyłki, inkrustacje. Nie wykształca kryształów, jest zestaloną koloidalną krzemionką z zawartością wody wahającą się w granicach 3-10%. Często występują wrostki różnych minerałów oraz inkluzje gazowe i ciekłe. Opal jest najbardziej znanym naturalnym kryształem fotonicznym. Niektóre odmiany wykazują charakterystyczne zjawiska optyczne: opalizację, opalescencję i efekt kociego oka.

Odmiana ortoklazu. Fazą przeważającą jest adular, a fazą rozproszoną – albit. Kamienie księżycowe reprezentowane są przez kryształy adularu i ortoklazu (zawierające listewkowate wrostki albitu), odznaczające się srebrzysto-perłową lub srebrzysto-niebiesko- perłową poświatą, przypominającą światło księżyca. Ten rodzaj opalescencji nazywany jest niekiedy adularyzacją. Część kamieni księżycowych charakteryzuje się subtelną, tęczową grą barw lub migotliwością. Najlepszej jakości kamienie księżycowe wydobywa się w Sri Lance i Indiach.